Wij denken ons gehele wakkere leven zeker wel meer dan 50% van onze geleefde tijd. Dit denken is een functie van ons systeem oftewel lichaam-denken-voelen. Denken is een nuttige functie maar sinds onze cultuur de nadruk legt op het individu (welke een gedachte is) heeft het denken de overhand gekregen in ons bestaan.

Het grote drama van het denken zit hem in het feit dat denken problemen of puzzels wil oplossen. Dit is een nuttige eigenschap van ons systeem maar het lastige ervan is dat de realiteit ons na elke opgelost drama direct weer met een nieuw drama presenteert. Die stroom van uitdagingen en puzzels is oneindig vanwege de dualiteit die in wezen twee uitersten ,onverenigbaar naast elkaar, laat bestaan. Er is geen finale oplossing dus ook geen rust voor het denken.

De enige ‘oplossing’ voor dit feit is zien en accepteren dat de dualiteit nu eenmaal zo is en het daarbij laten. Denken gewoon denken laten zijn voor wat het is ‘zonder daar in te hoeven stappen’ is de weg naar innerlijke rust en vrede.