De weg naar heelheid, is het pad van de liefde. Het is onmogelijk om niet van jezelf te houden. Inzien dat je niet het lichaam bent maar alles wat in het gewaar zijn verschijnt, laat je inzien en beseffen dat alles jij (IK) of Zelf is. Om deze reden is het onmogelijk om niet van jezelf te houden. Als je zegt: ik haat mezelf, dan is dit een gedachte, dit is geen realisatie. (Je kan niet weggaan van dat wat je bent)

Nisargadatta Maharaj Heeft eens gezegd:

“Als ik weet dat ik niets ben is dat wijsheid, als ik weet dat ik alles ben is dat liefde, en tussen deze twee beweegt mijn leven”

Het leven blijkt dus inderdaad iets onvoorstelbaar’s te zijn, Wanneer je je realiseert dat je niet het lichaam bent maar dat je gewoonweg alles bent en tegelijkertijd ook niets (aandacht gericht op leegte) dan volgt hier uit de onvoorstelbare realisatie dat het leven met het denken niet te bevatten is, dit is ook logisch want denken is een functie van intelligente levende wezens en een deel van het geheel kan dat geheel nooit bevatten.

Hoe komt het dan, dat wij mensen ons zo overweldigd voelen in en door ons lichaam en ons daarmee vereenzelvigen? Dit is de functie van waarnemen: waarnemen kan namelijk niet van uit een on-gefocust startpunt geschieden. Voor waarnemen is altijd focus nodig. De Indiërs noemen dit puntvormige aandacht.

Er is moed voor nodig om jezelf te zien voor wat je wezenlijk bent. De gemiddelde mens is gewend zichzelf te bezien als een belichaamt wezen, in die zin dat het gewaarzijn in het bewustzijn ontstaat in een lichaam wat geboren wordt en eens zal sterven. De gemiddelde mens is zo gewend de waarneming direct vol te plakken met namen en begrippen en met ideeën. Door deze gewoonte zien wij de realiteit niet meer zoals die daadwerkelijk is. Door afstand te nemen kunnen we leren inzien dat deze gewoonten puur actie-reactie mechanismen zijn welke in wezen bedoeld zijn voor het lichamelijk functioneren.

Kan een mechaniek de mechanische aard van haar eigen functioneren doorzien? Je moet als eerste begrijpen dat de werking, oftewel het mechaniek op zichzelf al een gedachte is. Een gedachte is alleen maar een gedachte, wat is de realisatie van een gedachte of waar of hoe wordt ingezien dat mechaniek een vorm van functioneren of werkzaamheid is? Het moet logisch gezien helder en duidelijk zijn dat denken over jezelf nooit realiteit kan worden. De realisatie is gelegen in het inzien of doorzien van het functioneren. Wat is DAT wat ziet? Dat is onze alledaagse tegenwoordig of hier zijn van dat wat ik Zelf ben. Dit is het einde van alle denkprocessen want de tegenwoordigheid inzien dat je bent die je bent is geen denken meer maar een totale aanvaarding van de tegenwoordigheid of kennendheid in NU. Hier komen we weer terug op het pad van heelheid, het pad van heelheid is deze totale aanvaarding wat liefde is daarom is heelheid de Ingrond van alle leven, leven kan niet zonder zichzelf en Zelf kan niet zonder liefde. Dit laatste moet ieder mens toch duidelijk zijn uit zijn of haar eigen ervaring.

Namasté is een Sanskriet woord wat grofweg betekent (dit is in mijn eigen woordelijke interpretatie): ik herken en groet de wezenlijke Godheid in u vanuit mijn eigen wezenlijke goddelijk Zijn. Een waardige vorm van groeten voor ieder die de wezenlijke aard van ons Zelf hebben weten te doorzien.