Heb jij het gevoel dat je je gedachten kan sturen of sturen gedachten jou? Wie zit er aan het stuur, of is er helemaal geen besturing en doet alles het gewoon zoals het doet?

Doe jij je adem, je hart, je longen? Wie is die doener eigenlijk? Wie ben jij?

Al deze vragen ontstaan door een Zelf gevoel. De grote vragen bij dit Zelf zijn:

• Bestaat Zelf als object of wezen

• Is Zelf onafhankelijk van ‘de wereld’

• Ontstaat Zelf of IS Zelf (zonder begin of eind)

• Heeft Zelf eigenschappen

Analyse: Zelf is daar op het moment er aan gedacht wordt, wanneer ‘de aandacht’ zich richt op de ervaarder van de ervaring is er dat wat we dan Zelf noemen. Wanneer de aandacht gericht is op een activiteit (we nemen als voorbeeld even eten) is er dan op dat moment ook een bewustzijn van Zelf?

Voordat een antwoord gegeven wordt is het van het grootste belang dat je dit verhaal zelf onderzoekt! Neem niets aan wat hier geschreven staat maar sta eens serieus stil bij de ervaring en het ervaren…

Is het niet zo dat het moment van ervaren puur en alleen een soort ‘verzinken in de objecten van de waarneming’ is? Oftewel; is de momentele ervaring niets meer (of minder) dan het vol-ledig geabsorbeerd zijn in het moment temidden van alle waargenomen objecten? Waar is die ervaarder dan? Zie je niet dat die er pas is als je er aan denkt? Wanneer je aan het lezen bent denk je toch ook niet de gehele tijd, tegelijkertijd met het lezen: ‘ik lees’?

Welk punt wil ik met dit schrijven maken? Het punt is mijns inziens het volgende: Ervaren is een momentele gewaarwording, deze is uniek en eenmalig. Elke ervaring is een nieuwe gewaarwording in het bewustzijn wat wij allemaal in wezen zijn. Spreken of schrijven over ervaren (of de tao) is niet de ervaring, het is alleen een verwijzing. Alle woorden zijn aanwijs borden voor dat wat in zichzelf volledig in zichzelf Zelf is. Daar hoeft niets bij of af.

Wanneer je dus een oordeel vormt over iets of iemand is dat niet een aanduiding voor de hoedanigheid van dat- of diegene maar is dat uitsluitend jouw eigen denken over dat- of diegene.

Het zal het gemanifesteerde een worst wezen wat jij er van vind, of het bijvoorbeeld een kinderverkrachter is of een oplichter; het is alleen een aanduiding die jij aan een (verleden) situatie geeft. Elke vogel in de buurt, elke hond of kat heeft er geen mening over, jij hebt die alleen maar.

Kom eens uit die cocon en zie de wereld eens echt!