Helaas zien mensen alleen wat ze willen zien, aan dat wat hun verwachtingen voldoet, ze zien met hun geheugen want verwachtingen bestaan niet los van geheugen.

Geheugen is feitelijk een ‘opslagplaats’ waar alle niet doorleefde ervaringen zijn opgeslagen. Dit zijn niet-doorleefde ervaringen omdat er op een bepaald moment vanuit het gewaarzijn een gedachten of gevoel opkwam wat je uit het directe Nu-gewaarzijn heeft getrokken en je een beoordeling hebt gemaakt over dat zonder dat daadwerkelijk te doorleven. Dit is een soort mentale masturbatie!

De aandacht is dus verschoven van het primaire hier-en-nu naar secundaire (op geheugen gebaseerde) informatie als oordeel, waardering en het hebben van fijne of rottige gevoelens bij iets. In plaats van het zonder bijkomstigheden laten gebeuren van dit Nu richt de aandacht zich op dat ‘wat je vast kan houden’ dat zijn dus objecten uit het geheugen en daar gaat alle aandacht en dus energie naar toe. Ik noem dit ‘geïdentificeerd denken’ welke een tegenstelling is van objectief denken welke alleen dienend is voor mij als wezen om praktische zaken op te lossen of aan te pakken.