Ik, wat is ‘ik’ eigenlijk? Om kort te gaan: ik is feitelijk een gedachte die direct opkomt na een indruk van een object in het geheugen.

Om dit te verduidelijken zal u eerst bekend moeten raken met het gewaarzijn zoals jij en ik dat vanuit de ervaring van elk moment kennen.

Wat is gewaarzijn? Het is het geheel aan indrukken wat zich van moment op moment manifesteert in dat wat we bij benadering ‘Geest’ noemen. Bij benadering? Vraagt u zich wellicht af? Ja, want er bestaat niet werkelijk een object als ‘Geest’, de clou van leren doorzien van de werkelijkheid is dat je leert onderscheid te maken van hoofdzaken en bijzaken, oftewel een onderscheid weet te maken wat zich werkelijk voordoet en wat schijnbaar ‘zich voordoet’. Om dit onderscheid te kunnen ‘zien’ zal je als waarnemer van alles wat er zich voordoet moeten leren om te ‘zien’ (tussen haakjes om eigenlijk zien,horen,voelen, ruiken en proeven aan te duiden maar dat maar het elke keer zo lang) wat zich daadwerkelijk momenteel voordoet en wat van die indrukken als afgeleide word gecreëerd in ons brein.

Vanuit de fysiologie is bekend dat ons waarnemingsapparaat (de 5 zintuigen) ‘de buitenwereld’ sequentieel en puntsgewijs opvangt. Het is als in de opbouw van beelden in een computer: daar wordt puntje voor puntje een beeld uit puntjes in het computergeheugen opgebouwd en van daaruit weergegeven door de grafische processor, en precies zo werkt het ook in ons brein. De beelden en vormen die wij dus momenteel gewaar worden zijn feitelijk opgebouwde beelden van informatie uit de zintuigen en elk beeld word razendsnel door het brein opgebouwd en getoond. Het is als een film welke ook uit losse beeldjes bestaat en sequentieel afgespeeld ons een illusie van (levendige) continuïteit doet geven.

Wanneer je bekend bent met deze informatie wordt het je snel duidelijk dat de beelden zoals we die gewaar zijn onze eigen representatie is van datgeen er ‘daarbuiten’ is. Daarmee is het direct duidelijk dat emoties (welke een lichamelijke reactie zijn op gedachten) net zo een product of creatie zijn van de hersenen (want ze worden met de tastzin geregistreerd), zo is het ook gesteld met alle waarneming in ‘ons zelf’.

Onafhankelijk van de filosofische vraag of er daadwerkelijk een ‘buiten’ en ‘binnen’ bestaat is er in de lezer van dit, nu een vorming van beelden en gevoelens aan de hand. Bij het lezen van deze informatie word visuele informatie via allerlei systemen in het brein omgevormd tot begrijpelijke informatie, en zo is dat met elke zintuigelijke prikkel die binnenkomt.

Om tot inzicht te komen van dit alles is het van belang te weten dat de gewaarwording op deze manier functioneert en met die informatie wordt het begrijpelijk dat alle vormen van gewaarwording een creatieve activiteit in het brein is.

Feitelijk is er alleen de gewaarwording en alle afgeleide zaken daarvan zijn illusoire zaken die hooguit dienend kunnen zijn voor de instandhouding van het organisme welke deze gewaarwording opdoet.

Dus nu zijn we aangekomen op het niveau van het gewaarzijn van de wereld, het brein creëert hier achteraan direct een idee: ‘ik ben dit gewaar’ maar objectief is er geen ik te vinden, hooguit de gedachte van ‘ik’ op het moment dat deze zich in het bewustzijn zich voordoet.