Wanneer je je als mens totaal heel en gelukkig voelt en bijvoorbeeld een mooi stuk muziek of een mooi kunstwerk aanschouwd, dan is een bekende menselijke reactie deze ‘awe’ of dit onvoorstelbare gevoel van kosmische eenheid te willen delen. Het is alsof jij als individu gewoonweg als reservoir niet groot genoeg bent om dat te kunnen bevatten en intuïtief connectie met anderen zoekt om dit gevoel te kunnen (ver)delen.

Dat wat er opkomt is pure ‘wezenlijkheid’ of ‘puur zijn’ wat wij als geconditioneerde wezen dus gewoonweg niet gewend zijn te kunnen aanvaarden, laat staan te kunnen ondergaan en er van genieten.

De (automatische) reactie is er een waarbij WIJ dit moeten ervaren en verder moeten delen omdat wij als individu simpelweg niet de grootsheid van het bestaan kunnen bevatten. Iedereen (her)kent dit gevoel en weet wat het is maar kan het gewoonweg niet plaatsen in de kaders die je tot je beschikking hebt.

Dat gevoel is het gevoel van goddelijkheid wat dus nogmaals voor ‘de gewone mens’ ondraaglijk is omdat we er niet mee hebben leren leven en mee omgaan. Zie hier het menselijk drama in een notendop .