Veranderlijkheid suggereert onveranderlijkheid en omgekeerd. Dat is de suggestie van dualiteit. In werkelijkheid is er noch het een- noch het ander want beide termen wijzen naar iets wat inherent momenteel is.

Omdat veranderlijkheid alleen als iets wat niet vast te houden voorgesteld kan worden,kan daarmee evenmin onveranderlijkheid vast worden gehouden omdat dat weer een een entiteit verondersteld naast de ene onveranderlijkheid en daarmee het gehele verhaal van veranderlijkheid onderuit gehaald word.

Het kip-ei verhaal is in deze een goede metafoor. Het laat ons zien dat ons denken (het intellect) op een dwaalspoor komt, of anders in verwarring of totale paniek verzeild wanneer het tracht het kip-ei verhaal op te lossen. De kip-ei metafoor laat meedogenloos zien dat het intellect onmachtig is de dualiteit kwestie op te lossen, puur vanwege het feit dat het onwillig is twee tegenstrijdige oplossingen te accepteren. Het teken Yin-Yang ☯️ beeld deze zelfde paradox uit en laat wederom zien dat datgene wat met dualiteit word aangeduid een geheel is wat onmogelijk uit elkaar getrokken kan worden zonder het fenomeen te vernietigen.

Sören Kierkegaard verklaarde “wanneer je me benoemd, vernietig je me” en daarmee verklaarde hij het bestaan onoplosbaar voor het intellect.

Nondualiteit is net zoiets als het absolute nulpunt, het is heel dicht te benaderen, maar bereiken zal je het nooit.