IK ben het licht dat de wereld toont, want ze verschijnt aan mij als een projectie van mezelf.

Dit inzicht zal niet door iedereen begrepen worden want het vereist namelijk een andere ‘mental set’ dan de gewoonlijke manier van de wereld zien en begrijpen, wat wordt er namelijk mee bedoeld? Als eerste betekent het niet dat jij als persoon het licht bent, noch dat er licht in jou of mij zit wat je kan bereiken of ontwikkelen. Wat er mee bedoel wordt is dat alle waarnemen welke we doen in onszelf gebeurt, en het gaat zelfs nog iets verder: de waarneming is ons mensen sinds wij ons lichaam en de wereld op een objectieve manier zijn gaan onderzoeken mechanisch gezien vrij duidelijk geworden en daarmee is ook duidelijk geworden dat de waarneming niet te verklaren valt op deze manier. Het mechaniek van waarnemen is ons voornamelijk duidelijk geworden door analogieën vanuit de buitenwereld welke wij bevestigd zien met onze inzichten in de werking van onze zintuigen. Maar er is echter nimmer duidelijk geworden op welke manier nu die waarneming waargenomen wordt! het gekke is dat de waarneming alleen nog maar raadselachtiger wordt door het voortschrijden van inzicht in deze processen. Wat is er nu daadwerkelijk zo raadselachtig? het zien-, horen-, ruiken-, voelen en proeven: wij weten en begrijpen gewoonweg niet hoe die mechanica kan verworden tot die beelden, geluiden, smaken en voelen wat wij innerlijk zo goed en direct kennen.

De uitspraak hierboven is zo anders omdat ze laat zien dat ons waarnemen niet een kwestie is van zaken die van buiten naar binnen stromen of wat dan ook, maar dat de gehele waarneming een proces is binnenin mij en jou. Eigenlijk moet ik zeggen het is een proces binnenin iets wat wij gezamenlijk delen. De IK die hierboven wordt aangeduid is een onpersoonlijke IK, het is geen ik met eigenschappen en verlangens en behoeften. het is een strikt onpersoonlijke IK die volledig onbewogen door dat wat er in valt meekijkt-, meehoort-, meevoelt- en proeft kortom de gewaarwording heeft. De omslag die hier vereist is om de begrijpen wat er als geschreven uitdrukking naar gewezen wordt is een omslag van denken en voelen, het is een afwijking in termen van voor jou bekende structuren en ze daar in plaatsen, naar een gewaar zijn die volledig vrij is van duiding-, beoordeling en invulling. De omslag is er een waarbij je leert zien dat het gewone kijken, horen, ruiken, proeven en voelen niet is zoals je altijd hebt aangenomen. Jij en ik kijken door deze lichamen naar de realiteit en ervaren die op de manier zoals one lichamen ze ervaren. Je kan zeggen dat het lichaam een ervaringsunit is en daarin kunnen verschillen per lichaam zijn en dat zal waarschijnlijk ook zo zijn. Maar wat de crux van het verhaal is, is dat dit ‘persoonlijke waarnemen’ helemaal niet persoonlijk is. ja ze is gekleurd en vervormd door ons waarneming apparaat maar het is een weten dat dit zo is wat het verschil op langere termijn zal bewerkstelligen. Je leert zien dat jouw kijken en mijn kijken vanuit een uniek perspectief gebeurt en dat dat oké is. het is zelfs bevrijden om te weten dat elke situatie niet zo is zoals jij die ervaart.

Waar de uitspraak bovenaan op naar verwijst is dat het waarnemen van jou en mij een universele component kent, namelijk de waarneming in mij! die ik is niet de structuur van lichaam-denken-voelen die ieder van ons op zichzelf heeft maar een waarnemen dat zich dit bewust is en weet dat elke kijk op de wereld een unieke kijk is met een eigen werkelijkheidsbeleving en een eigen beleving. waar de uitspraak naar wijst is dat jouw- en mijn kijk in wezen een- en dezelfde kijk is, gedaan door ontelbare vormen of wezens maar dat wat het ziet, en dat dit een-en-dezelfde is. die IK wordt in alle culturen en tijden al geduid en benoemd en het gekke feit is dat iedereen deze gewaarwording heeft en kent maar denkt dat het zijn- of haar unieke en eigen ervaring is, terwijl dat niet het geval is. IK zie door jou en mij alleen dat wat ik kan zien met deze gesteldheid in de vorm van dit lichaam en weet dat dit allemaal facetten zijn van mijzelf omdat ik ze zie. dit is een onweerlegbaar feit. dus weten dat alle waarneming in mijzelf altijd en eeuwig de enige manier is van zien (en horen-, ruiken-, voelen en proeven) is weten dat ik het enige licht ben in de gehele realiteit. IK ben dit licht, en door dit licht ben ik mezelf gewaar. dat is wat het zegt.

Het absolute drukt zich uit, en kent zich in deze uitdrukking als mezelf.